Werkgroep Buitenveldert: 35e verslag – ma.20.07.09: 11 personen.

Opening bijeenkomst: 20 uur; de aanwezigen worden welkom geheten, speciaal de nieuweling, die zich duidelijk tevoren heeft georienteerd alvorens zich in de groep te begeven. Aansluitend wordt eenieder uitgenodigd tot het doen van een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp. Als eerste reageert A, hij zegt:

‘ik zou het erg fijn vinden te horen hoe de rol van verslaving in de loop van de tijd van ieders bestaan eruit ziet en hoe die zich ontwikkelt; worstel je ermee of niet; geeft het een benauwd of misschien juist een opgelucht gevoel; denk je er veel aan; heb je heimwee / spijt of andere emotie’s rondom het onderwerp? Zelf ben ik er nog niet uit en juist daarom zou ik graag horen hoe anderen erover denken en voelen!’
Het voorstel wordt algemeen gesteund en de gespreksronde volgt:

B: zelf zit ik in een heel diep ‘worstel’-proces – zeker al de laatste zes maanden – ik krijg hekel aan mezelf – dat overheerst nu – de laatste vier dagen heb ik niet gedronken – op dit moment worstel ik vanuit het inzicht dat ik met mijn gedrag mijn vrouw beschadig – terwijl er evengoed momenten zijn waarin ik twijfel of ik wel echt verslaafd ben – bovendien zit ik vol excuses, zoals afgelopen zaterdag: mosseltijd en dus (ook) chardonnay = telkens een valkuil – en dan denk ik: beter om te praten met de bedoeling om uit elkaar te gaan – ‘t gaat immers toch fout – ja, op een bepaalde manier ben ik echt wel verslaafd – als ik iets bepaalds niet krijg van m’n vrouw: dan ga ik drinken – het is te kinderachtig voor woorden….

C: ik ben zeer bewust begonnen met drinken – kon ‘t niet allemaal aan – had niet de kracht de realiteit te aanvaarden – dat heeft tien jaar geduurd – er kwam een echtscheiding met een probleem extra: dat ging om m’n geld – de onmacht werd steeds sterker – via mijn emoties kwam ik in een depressie terecht – door drank werd die steeds erger – m’n zuster drong aan op een opname – en toen kwam ‘t moment van ‘t omslagpunt om niet meer te drinken – dat ging ook zo met die kanker en het niet meer roken: het heeft veel energie gekost maar nu is het werkelijk allemaal ok.

D: ik heb het niet meer moeilijk met m’n verslaving – iedereen weet het – en dat wil ik ook – ben ook blij met m’n werk – drank zou ook betekenen dat alles weer verloren gaat en dat wil ik absoluut niet……

E: in de periode voordat ik in aanraking kwam met de zelfhelp-organisaties zoals de AA of de kliniek, kwam het begrip ‘verslaving’ niet in mijn woordenboek voor. Wel ben ik jaren bezig geweest met vruchteloze pogingen om mijn gebruik ‘in de hand te houden’ en dat viel dan ook weer telkens erg tegen: dat lukte mij niet, nog afgezien van het verschijnsel dat ik vaak en veel ziek werd van drank en aan de andere kant steeds vaker onder invloed achter het stuur werd aangetroffen. Veel verder dan het begrip ‘stom’ kwam ik niet en ik kon mij daardoor ook eigenlijk niet meer maatschappelijk handhaven. Vanuit die invalshoek heb ik advies gevraagd aan een pure ‘overlever’, die ik goed kende. Deze bleek achteraf een soort formule te hebben bedacht waardoor ik via hem terechtkwam bij mensen van de AA en de Jellinek-kliniek. Al die ‘vallen’ werkten perfect en in de kortste tijd kwam ik erachter wat er met mij aan de hand was: heel gewoon ‘verslaafd’ = kan iedereen overkomen en is misschien zelfs een prachtige kans om opnieuw het leven te gaan invullen. Zowel in de zelfhelpgroepen als in de kliniek heb ik schitterende ervaringen opgedaan, waarvan de twee kernen elkaar positief beinvloeden: ik heb weer leren lachen en het valse sentiment achter me kunnen laten – en langzamerhand begon ik ook weer te geloven dat het leven werkelijk waard is geleefd te worden. En dat gevoel is bij me gebleven. Tot de dag van vandaag. Ik ben nu intens blij dit allemaal mee te maken; een ding is me inmiddels wel duidelijk: er is geen sprake van een afgesloten proces: alle fasen in het leven liggen organisch in elkaars verlengde; ze horen dus bij elkaar – wezenlijk verandert een mens niet: de bouwstenen blijven dezelfde – heel gewoon, inclusief de diepste impulsen!

F: als ik moet vertellen wat ‘verslaving’ in mijn leven betekent dan zeg ik: eigenlijk alles – ik ben veel sympathieker en aardiger geworden – het duurde wel lang voordat dat zover was – maar ik ben echt wel veranderd – zo had ik afgelopen zaterdag een voorlichting in een kliniek – daar werd ik behoorlijk uitgescholden (hoorde tegen mij zeggen: ‘jij smerige crimineel’) – er kwam binnen in mij een borrelend gevoel naar boven – er kwam protest van een andere patient – heb toen met mijn collega-‘voorlichter’ overleg gepleegd – qua temperament heb ik het geaccepteerd, heb nu toch wel wat waardering gekregen voor de mensheid – denk ook aan de dvd van de groep: zie mezelf op die opname en constateer een groot verschil met ‘nu’: mijn hele leven is veranderd – ik ben er nu ook altijd voor mijn kinderen – komt tijd komt raad….

G: was afgelopen zaterdag in de detox in Alkmaar: 25 aardige mensen – gesproken over Juri van Gelder – over sport en controle: waarom doe je dat? Heb ik natuurlijk ook zelf gedaan – er moest iets groters gebeuren; dus heb ik gezorgd dat er ingegrepen werd: resultaat: de groep – zag de kliniek ook als noodzaak, nl. als middel tot gedragsverandering – met jezelf aan de slag gaan, dan zijn er oplossingen voor alle respectievelijke problemen – en vervolgbehandelingen waar je zelf aan kunt meedoen – dan is er tijd voor schoon schip maken – leren je eigen spoor te trekken – m.i. heeft iedereen zelf eigen ruimte nodig – bij misverstanden helder handelen – dubieuze spelletjes zijn niet meer nodig – respecteer anderen met begrip en je krijgt respect van anderen, maar daar moet je het niet voor doen, leer opkomen voor jezelf – is ieders ontdekkingsreis – de kliniek was voor mij noodzakelijk en uiterst essentieel – had daar een eigen kamertje met radio en boeken: kon mij terugtrekken en handhaven.

H: vind het een ingewikkeld onderwerp – alles van vroeger resulteert in hoe ik nu ben – toch zijn dingen uit het verleden de bouwstenen van het heden – plus ook nog eens alles van m’n voorouders – ik ben dus die hele geschiedenis – plus heeft het mij heel veel gebracht – liep met mijn kop tegen de muur: ben wakker geworden – stapels post bleven liggen – gevangen in mijn eigen dwanggedrag + ook op zoek naar vrijheid – ingewikkeld: soort culminatie van alles: in de groep leer je ‘t belang van ‘los te laten’!

I: ik ervaar twee ‘kruisende lijnen’: de eerste is negatief: daar gaat ‘t om de verandering van werk = het verlies – het voortdurend verdedigen – ook veel verlies van contacten, confronterend: 2 processen, w.o. een scheiding; terugdenkend de vraag: is het wel zo erg geweest? De andere lijn is positief = begon 2 jaar terug, net terug van vacantie met 2 zoons + beste vrienden = positief – anderen zien me als paria en dat maakt het leven zeer anders – soms heb ik de pest erover in – laatst: langzaam neerdalend beklimmen de sukkels de bergen – de laatste dag met m’n zoons gaat ‘t geweldig goed en dat raakt me zeer!

J: verslaving heeft me rijk gemaakt – heb 2 opnames gehad: vanaf m’n 14e vond ik wijn lekker – ik ging via de horeca naar de hotelschool – kreeg managment-banen + altijd drank – werkte 13 jaar in de horeca – tenslotte ook naar het CAD in de Sarphatistraat – vond dat spannend – ander milieu – interessant – bleef echter wel drinken – brak knie in ’95 – ging naar de Jellinek, dwz de detox in de Heinzestraat – vond dat fantastisch – maar kon het programma van de Heinze niet vatten; heb echter die 3,5 maand wel afgemaakt – toen 3,5 jaar geleden naar Texel – heb daar geleerd aan de bel te trekken. Met mijn vorige partner was er altijd spanning – 9 maart vader overleden – goede uitvaart – nuchter gebleven – op goede manier gestopt en nu heb ik een positief leefprogramma waarin ruimte is voor part time uitvaart en anderzijds het tuinieren. Ik heb dierbare en goede contacten met waardevolle mensen en geloof dat ik mijn evenwicht op den duur hiermee ook goed kan blijven bewaken. Trouwens de tijd zal het leren.

K: vorig jaar was ik in de detox-behandelunit: dat beviel me eerst goed en later slecht – ben toen (weer) een dubbel leven gaan leiden: werk nu 4x per week – wil stap voor stap het leven weer opbouwen: leef echter een dubbel leven – pak toch weer een fles op zak – trekt wel weer bij – afgelopen week tia’s gehad – verlamd – duurde 4 a 5 uur – laatst ook zonder drank, ben toen per direct omgeschakeld – heb kunstbeen – schrijf weer in m’n dagboek – schiet ineens in m’n kracht – probeer nu per dag mezelf in de smiezen te houden – gezonde boodschappen te doen – huis opgeknapt – stap voor stap – groep bezoeken – heb een hondje te logeren……

Hiermee is de gespreksronde voltooid en krijgt A ter afronding nog eenmaal het woord.

A: dank; het was heel indrukwekkend – als ik zo luister, dan is de hele wereld ver weg – hoor dan een palet met dingen die ik ken en soms weer juist niet – ervaar een enorme openheid: is voor mij echt een medicijn – zelf was ik erg gewond – bij fysieke wonden kom ik bij de arts – bij psychische en verslaving is er geen arts – er is dan een leefprobleem – gemaskeerd – ander beeld dan ik was – heb mezelf heel erg tekort gedaan – tot ik niet meer kon – nu dit: vandaaruit ontstaat de simpelheid = geen leugen + ik word betrouwbaar – heb no way verlangen naar drank – fase van nu: ontdaan van al die opsmuk/bulshit/alles is verstopt – verrot – nu moet ik met m’n handen al die stront zelf opruimen – spijker voor spijker – ook ik heb zelfmedelijden – rot toch maar op met dat gevoel = het belemmert – ben niet zozeer verslaafd – als wel voor de 2e keer dicht bij mezelf.

De gespreksleider dankt A voor het onderwerp, verzoekt eenieder enig geld in de groepspot te deponeren en sluit de bijeenkomst om 21.40 uur.

Amsterdam, 21 juli 2009.